O sokağa taşındığımızdan beri önünden ne zaman önünden geçsem hayranlıkla süzmekten kendimi alamıyordum. Geçen yıl restore edilmeye başlamıştı. Nihayet bitti ve karşı konulmaz bir istekle içini gezmek istedim…
Bayıldım, ayıldım, kaldım. Hiç hesapta yokken taşınmaya karar verdim. Aklım fikrim o evde… Uzun zamandır böylesine heyecanlanmamıştım valla. Nasıl ama nasıl hayaller kuruyorum bir bilseniz…
Tabi kira fena halde tuzlu. Bu yüzden de indirim istedik. Ama evsahibinin tuzu kuru ve bu yüzden de pek umurunda olmadı. Oysa ne kadar çok sevdiğimi bir anlasa…
Bilmiyorum, tebdil-i mekânda rahatlık varmış derler… Nedense bu evin bana sunacağı rahatlıktan da başka şeyler… Belki de geçmişten gelen bir şey bilmiyorum ki!
Neyse… Dua edin, duacınız olayım…
ol ev bu kadar
YanıtlaSilmi guzel?