Küçükken ağabeyimle birlikte yaşadığım ender güzel anlardan biridir...
Evimiz teras katındaydı... Nefessiz kalana kadar ağzımızda tükürük biriktirir ve annemin görmediği bir anı kolçan edip aşağıda yürüyenlerin kafasına yallah! Bize hiçbir zararı olmayan, masum insanlara olurdu olan. Çocukluk işte...
Şimdi bakıyoram da, tükürülecek çok insan var ama bende cesaret yok!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder